Genel Konuşup Dertleşme/İç Dökme

[o_0]

Herkesin mutlu olacağını sanmıyorum illa ki vardır derdiniz.

Hadi birbirimizle dertleşelim!
​

 

[YouAreLoser]

İlk önce ben derdimi anlatayım. 1 buçuk yıldan fazla bir süredir Tip-1 Diyabet hastasıyım. Pankreas organım insülin üretmiyor ve bu yüzden iğne yoluyla günde 3-4 defa vücuduma insülin enjekte ediyorum. Hastalığın en kötü yanı psikolojimi olumsuz yönde etkilemesi. Aylarca psikoloğa gittim ama onun desteği bile moralimi yerine getirmedi, psikolojik tedaviyi bıraktım. Hasta olduktan sonra hayatım çok değişti, kendimi oyunlara verdim. Hatta bu sunucuda oynamaya başlamamın nedeni bu oldu. Öncesinde çok başarılı notlarım vardı, şimdi ise derslerimi takmamaya başladım. İlk 1 yıldan fazla bir süre kan şekerimi dengede tutmayı başardım. Şimdi ise her bakımdan çökmüş durumdayım, iğneler bana çok yük olmaya başladı. Hiçbir sorumluluğumu yerine getirmiyorum. Bütün gün tek yaptığım şey bilgisayar başına geçip oyun oynamak. Ne ders çalışıyorum ne de hastalığıma dikkat ediyorum. Asosyal birisi olmaya başladım, ailemle oturup muhabbet bile etmiyorum. Boş boş okula gidip geliyorum ve bilgisayar oynuyorum, tek yaptığım bu. Son 6 aydır şekerim aşırı yüksek. Bu hafta ise bir tahlil yapacağım. Ailem ve doktorlar şekerimin son 3 ayda hangi düzeyde olduğunu görecekler. Bana çok kızacaklar biliyorum ama elimde değil. Bu sorumluluk bana ağır geliyor. Onların azarlamalarını geçtim, vücuduma göz göre göre zarar veriyorum. Böyle devam edersem 10-15 yıl sonra ayaklarımda, böbreklerimde, gözümde ve kalbimde hastalıklar oluşacak. Benim en büyük derdim bu. Çocukluğumun en güzel yılları böyle bir dertle geçiyor. Üstelik bu hastalığın bir çözümü yok. Çok erken yaşta yakalandım bu hastalığa, çok üzülüyorum. Nasıl baş edebilirim bilmiyorum, attığım adımın kan şekerimi ne kadar düşüreceğini bile hesaplamak zorundayım.

 

[irem]

yo ben mutluyum

 

[irem]

İlk önce ben derdimi anlatayım. 1 buçuk yıldan fazla bir süredir Tip-1 Diyabet hastasıyım. Pankreas organım insülin üretmiyor ve bu yüzden iğne yoluyla günde 3-4 defa vücuduma insülin enjekte ediyorum. Hastalığın en kötü yanı psikolojimi olumsuz yönde etkilemesi. Aylarca psikoloğa gittim ama onun desteği bile moralimi yerine getirmedi, psikolojik tedaviyi bıraktım. Hasta olduktan sonra hayatım çok değişti, kendimi oyunlara verdim. Hatta bu sunucuda oynamaya başlamamın nedeni bu oldu. Öncesinde çok başarılı notlarım vardı, şimdi ise derslerimi takmamaya başladım. İlk 1 yıldan fazla bir süre kan şekerimi dengede tutmayı başardım. Şimdi ise her bakımdan çökmüş durumdayım, iğneler bana çok yük olmaya başladı. Hiçbir sorumluluğumu yerine getirmiyorum. Bütün gün tek yaptığım şey bilgisayar başına geçip oyun oynamak. Ne ders çalışıyorum ne de hastalığıma dikkat ediyorum. Asosyal birisi olmaya başladım, ailemle oturup muhabbet bile etmiyorum. Boş boş okula gidip geliyorum ve bilgisayar oynuyorum, tek yaptığım bu. Son 6 aydır şekerim aşırı yüksek. Bu hafta ise bir tahlil yapacağım. Ailem ve doktorlar şekerimin son 3 ayda hangi düzeyde olduğunu görecekler. Bana çok kızacaklar biliyorum ama elimde değil. Bu sorumluluk bana ağır geliyor. Onların azarlamalarını geçtim, vücuduma göz göre göre zarar veriyorum. Böyle devam edersem 10-15 yıl sonra ayaklarımda, böbreklerimde, gözümde ve kalbimde hastalıklar oluşacak. Benim en büyük derdim bu. Çocukluğumun en güzel yılları böyle bir dertle geçiyor. Üstelik bu hastalığın bir çözümü yok. Çok erken yaşta yakalandım bu hastalığa, çok üzülüyorum. Nasıl baş edebilirim bilmiyorum, attığım adımın kan şekerimi ne kadar düşüreceğini bile hesaplamak zorundayım.

geçmiş olsun kardeşim

 

[Bela_Furkan]

İlk önce ben derdimi anlatayım. 1 buçuk yıldan fazla bir süredir Tip-1 Diyabet hastasıyım. Pankreas organım insülin üretmiyor ve bu yüzden iğne yoluyla günde 3-4 defa vücuduma insülin enjekte ediyorum. Hastalığın en kötü yanı psikolojimi olumsuz yönde etkilemesi. Aylarca psikoloğa gittim ama onun desteği bile moralimi yerine getirmedi, psikolojik tedaviyi bıraktım. Hasta olduktan sonra hayatım çok değişti, kendimi oyunlara verdim. Hatta bu sunucuda oynamaya başlamamın nedeni bu oldu. Öncesinde çok başarılı notlarım vardı, şimdi ise derslerimi takmamaya başladım. İlk 1 yıldan fazla bir süre kan şekerimi dengede tutmayı başardım. Şimdi ise her bakımdan çökmüş durumdayım, iğneler bana çok yük olmaya başladı. Hiçbir sorumluluğumu yerine getirmiyorum. Bütün gün tek yaptığım şey bilgisayar başına geçip oyun oynamak. Ne ders çalışıyorum ne de hastalığıma dikkat ediyorum. Asosyal birisi olmaya başladım, ailemle oturup muhabbet bile etmiyorum. Boş boş okula gidip geliyorum ve bilgisayar oynuyorum, tek yaptığım bu. Son 6 aydır şekerim aşırı yüksek. Bu hafta ise bir tahlil yapacağım. Ailem ve doktorlar şekerimin son 3 ayda hangi düzeyde olduğunu görecekler. Bana çok kızacaklar biliyorum ama elimde değil. Bu sorumluluk bana ağır geliyor. Onların azarlamalarını geçtim, vücuduma göz göre göre zarar veriyorum. Böyle devam edersem 10-15 yıl sonra ayaklarımda, böbreklerimde, gözümde ve kalbimde hastalıklar oluşacak. Benim en büyük derdim bu. Çocukluğumun en güzel yılları böyle bir dertle geçiyor. Üstelik bu hastalığın bir çözümü yok. Çok erken yaşta yakalandım bu hastalığa, çok üzülüyorum. Nasıl baş edebilirim bilmiyorum, attığım adımın kan şekerimi ne kadar düşüreceğini bile hesaplamak zorundayım.

Çok geçmiş olsun okurken çok üzüldüm senin adına geçmiş olsun

 

[iRuustyy_]

İlk önce ben derdimi anlatayım. 1 buçuk yıldan fazla bir süredir Tip-1 Diyabet hastasıyım. Pankreas organım insülin üretmiyor ve bu yüzden iğne yoluyla günde 3-4 defa vücuduma insülin enjekte ediyorum. Hastalığın en kötü yanı psikolojimi olumsuz yönde etkilemesi. Aylarca psikoloğa gittim ama onun desteği bile moralimi yerine getirmedi, psikolojik tedaviyi bıraktım. Hasta olduktan sonra hayatım çok değişti, kendimi oyunlara verdim. Hatta bu sunucuda oynamaya başlamamın nedeni bu oldu. Öncesinde çok başarılı notlarım vardı, şimdi ise derslerimi takmamaya başladım. İlk 1 yıldan fazla bir süre kan şekerimi dengede tutmayı başardım. Şimdi ise her bakımdan çökmüş durumdayım, iğneler bana çok yük olmaya başladı. Hiçbir sorumluluğumu yerine getirmiyorum. Bütün gün tek yaptığım şey bilgisayar başına geçip oyun oynamak. Ne ders çalışıyorum ne de hastalığıma dikkat ediyorum. Asosyal birisi olmaya başladım, ailemle oturup muhabbet bile etmiyorum. Boş boş okula gidip geliyorum ve bilgisayar oynuyorum, tek yaptığım bu. Son 6 aydır şekerim aşırı yüksek. Bu hafta ise bir tahlil yapacağım. Ailem ve doktorlar şekerimin son 3 ayda hangi düzeyde olduğunu görecekler. Bana çok kızacaklar biliyorum ama elimde değil. Bu sorumluluk bana ağır geliyor. Onların azarlamalarını geçtim, vücuduma göz göre göre zarar veriyorum. Böyle devam edersem 10-15 yıl sonra ayaklarımda, böbreklerimde, gözümde ve kalbimde hastalıklar oluşacak. Benim en büyük derdim bu. Çocukluğumun en güzel yılları böyle bir dertle geçiyor. Üstelik bu hastalığın bir çözümü yok. Çok erken yaşta yakalandım bu hastalığa, çok üzülüyorum. Nasıl baş edebilirim bilmiyorum, attığım adımın kan şekerimi ne kadar düşüreceğini bile hesaplamak zorundayım.

geçmiş olsun Allah şifa versin inşallah